آه از آن دم خیمه‌ها در اضطراب افتاده بود           حـضرت سـقـا کـنـار نهـر آب افتاده بود

هم امیـد تشنـگـان هم قـوّتِ قـلب حـسین           هـم تــمـامِ آرزوهای  ربـاب افـتـاده بـود

تا زمین خورد آن شغالانِ فـراری آمدند           شیر بی‌پـنجه ولی روی تراب افتاده بود

امتزاج خاک و خون در صورتش معلوم کرد           پـای سـقـا گـویـیا بـنـد رکـاب افـتاده بود

سرور خوبان عالم تا شنید ادرک اخاک           آمد آنجـایی که پـور بوتـراب افـتاده بود

اتـفـاقـی نـادر و بـیـگـانـه با عـلـم نجـوم           مــاه روی زانــوان آفــتـاب افـتـاده بـود

در تمام مـدت سی سال و انـدی نـوکری           بار دوم بود پیش او به خواب افتاده بود

دست‌ها تک تک تیمّم کرد صورت هم جدا           از شکوه سجده، در سجده ثواب افتاده بود

قدِّ رعنا،روی اسب و یک تنِ بی‌تکیه گاه           عـلت اینهـا بود ایـنـگـونه خـراب افـتاده

چیست اسباب شفاعت بر غلامان حسین!           عالمی در این سوال امّا جواب افتاده بود